Stikkordarkiver: ensomhet
Modus grått
Eg skulle ynskja eg var ein robot. Ei kjenslelaus maskin, Med knappar eg kunne trykka på. Ein svart knapp, og ein kvit og så absolutt ein som kunne setta meg i modus grå! Kven er eg, Som skriv dette. Eg er 59 år gammal. Kone med grått hår som eg har farga brunt. Fargar fordi …
Hjartetanke
Dersom eg søkjer Djupt nok Kan eg kjenna hjarte mitt slå Kan eg kjenna at eg er Fordomsfri og ekte Slik eg ynskjer at det skal være Dei dagane Eg ikkje når opp Til kjensla av å leva
Ny dag…
05.10….klokkeradioen slår seg på. Har lagt musestille en stund nå. Er tissetrengt. Har vært det lenge. Han velter seg rundt og slår av musikken som er i ferd med å fylle rommet. Hurtig eskalerende volum fra klokkeradioen. Jeg later som jeg sover, mens jeg hører romsteringen på badet. «Skulle lagt oppe», tenker jeg. «Hadde fått …
Elsk meg mest, når jeg fortjener det minst…
Terapiens paradoks, jo mer en forstår jo vanskeligere er det å godta konsekvenser.
saman
Eg likar det mjuke, mjuke hender og mjuke venlege auger. Pusekattar. Slike som glitrar som diamantar mot himmelen ein fin vårdag, og dei som mel medan dei smyg seg attmed beina mine. Mjuke tankar og mjuke stemmer. Då vert det mjuke ord. Eg har det godt i det mjuke. I det mjuke og …
Eg veit ikkje kva eg skal seia…
Eg skriv lite for tida. Orda er der nok, men eg vil ikkje bruka dei. Vågar ikkje,- fordi dei trugar meg. Dei gode orda, og dei som ikkje er så gode. Eg skulle så inderleg ynskje at eg kunne skrive om kjekke turar og gode samtalar. Fine blomar og høge fjelltoppar. Dei gode stundene, …
Vil du væra her med meg?
Kan eg sitja her med deg ei lita stund? Tett inntil, utan at vi sei noko til kvarandre. Kan eg sitja her ei lita stund til? Høyre pusten din, utan at eg treng sjå på deg. Berre væra. Kan vi sitja her saman, du og eg, lenge nok til at eg kjenner …
Vågar du sjå den andre?
"the bridge between" og "tillit"
Hva kan være broen mellom to mennesker? Et blikk? Øyne som ser med fratrukne gardiner? En forankring på begge sider,- da blir det gjensidighet og tillit.
JO FORTERE JEG GÅR, JO MINDRE ER JEG
For ikkje så alt for langt tilbake i tid, så var eg storforbrukar av gule lappar. Desse ”post’it” lappane. Eg hadde og ein grådig stor og feit ”filofax”, der eg hadde rikeleg med ”notat”sider, i tillegg til dagsplanar, vekeplanar og årsplanar. No har eg ingenting. Eller ,- det er ikkje heilt sant. Eg har telefonen …
Dersom ut, – er gjennom…
”Den eneste veien ut er gjennom”, skrev jeg på bloggen min en gang for lenge siden. Sitat Helen Keller, som var en klok kvinne. En kvinne en har tillit til og som en tror på. Når hun sier dette, så må det være troverdig. Men jeg er ikke,- eller la oss si var ikke sikker. …
Bak fasaden - Rønnaug 