Mitt rom

roennaugrevheim ♦ 18. mars 2015 ♦ 2 kommentarer

 

Eg samlar føtene

og jobbar meg fram

til støtta eg får frå tær

og ytre fotboge.

Så tenkjer eg meg

os navicularis

som det naturlege midtpunkt.

 

Eg bøyer meg fram,

tilbake,- og fram igjen.

Leitar fram balansen.

 

Noko imaginært

har teke tak i håret mitt

og løfter meg mot høgder

eg knapt kan ane.

Den rette ryggen

gjev meg styrke

til å rette blikket

rett fram.

 

 

Så peikar eg

med dei samla føtene mine

mot venstre.

Føtene mine

som har forma til ein pilspiss

slik eg har plassert dei no.

Så skil eg dei

slik at dei peikar i kvar sin retning.

To pilspissar.

Ein peikar mot vest

og den andre mot aust.

 

Ved å bøye knærne

leitar eg fram nok støtte

til å bevege meg.

Slik kan eg flytte tyngden

frå den venstre

til den høgre foten,

og tilbake,

– i ein javn straum.

Ein djup mmmm lyd

frå djupt i meg

vert kobla på,

og krafta

vert endå tydlegare forankra.

 

Gjennom fundamentet mitt

som er kroppen

let eg krafta mi forankrast

ved hjelp av tyngdekrafta,

Og med dei lett bøygde knærne

finn eg balansen.

 

Skapar eg rommet mitt

som eg treng

for å være i meg sjølv.

 

I balansen

skapar eg mitt eige rom,

dette rommet

som det er eg som inviterer til.

 

Det passar ikkje i dag,

Eg er oppteken,

men i morgon klokka sju,

då kan du prøve igjen.