Desillusjonert
Den eine tankerekka, etter den andre.
Dei står i kø, alle desse tankane som eg sikkert ikkje treng. Heilt sikkert ikkje treng.
Og dei bråkar.
Bryr seg ikkje om eg prøver å bryte dei av med ei ny tankerekke.
Dei berre er der og herjer fritt og hensynslaust.
Så høyre eg,
”du må tenke positivt”,-
”legge bak deg”, ”prøve å komme vidare”. ”Alle har vi vårt, kvar på vår måte”,
– eg veit det og eg, men er somme gonger litt usikker på om andre trur meg når eg bekrefter at eg faktisk veit at andre og har sitt. Det får meg til å føle feil, det får meg til å tenke at eg er egoistisk, og det er ein vond tanke. Ein knallraud og skrikande tanke.
Men om eg seier kva eg treng, kva som er viktig for meg, så blir det feil for den som tek imot, og det er sjølvsagt eg som er utydeleg. Fordi eg veit det gjerne ikkje heilt sjølv kva eg tenker eller ynskjer, og det å ikkje vite er ikkje lurt, fordi eg blir usikker. Og er eg usikker blir eg utydeleg, slik er det vel for mange av oss. Ein evig runddans!
Dersom eg prøver å være meir tydeleg, ja då er eg urimeleg og sikkert grådig egoistisk. Seier eg ingenting, ja då sender eg tydelege signal på at eg ikkje vil. Og det blir iallehøve heilt feil.
Før trudde eg at andre kunne forstå,
no veit eg ikkje lengre om det er mogeleg.
Ser du fuglen som naturen har teikna sjølv? Det er ingen illusjon…
- Publisert i: Uncategorized
- Tagget:desillusjonert, illusjon, tankerekker, tenke positivt
Bak fasaden - Rønnaug 
Høres ut som du har havnet i en labyrint… (?) og det kan være intenst og litt skremmende,…
Hadde ikke sett den lille fossekallen om du ikke hadde sagt at der var en fugl… 😉 det er godt å ha noen som får oss til å stoppe opp, til å se og legge merke til 🙂
Helt sant, vi trenger noen som ber oss stoppe opp, om det om så er egne tanker så er det vel viktig å stole på dem…labyrinten er slisom…marerittet er jo om en kommer seg ut..på rett side.
Du kommer ut !
Men trenger kanskje at noen møter deg og hjelper et stykke på veien… 😉